In de ALLEMANDE (een rustige dansvorm uit de barokmuziek) uit zijn Eerste Cellosuite haalt Johann Sebastian Bach met trage en diep resonerende celloklanken telkens opnieuw mijn emotionele huishouding overhoop…
Met het wondermooie Andante uit zijn Tweede Pianoconcerto maakt Dmitri Sjostakovitsj een klankschilderij waarin ruimte, tijd en zwaartekracht wel opgeheven lijken…
En als ik het Adagio hoor uit het Strijkkwintet van Franz Schubert, verzoen ik mij weer onvoorwaardelijk met dit bestaan…

Bij het schilderen vertrek ik soms van een bepaald muziekstuk en probeer ik noten om te zetten in beeld. Vaker echter laat ik mij door muziek in de juiste stemming brengen en doet mijn verbeelding de rest.

(Tik op de foto voor een grotere afbeelding.)