88 x 100 cm, acryl en olieverf op paneel

Op het einde van hun tocht zingen de pelgrims in de opera Tannhäuser van Wagner: “Beglückt darf nun dich, o Heimat, ich schauen…Verblijd mag ik nu eindelijk mijn thuisland aanschouwen…”.
Een prachtig koorlied dat mij spontaan doet denken aan de hoop en de verwachtingen van de stromen vluchtelingen van vandaag en dat tegelijkertijd de vraag oproept of wij voldoende samenhorigheid en solidariteit zullen kunnen opbrengen om die pelgrims van de eenentwintigste eeuw een thuisland te bieden.
Omdat ik die vraag niet kan beantwoorden, ben ik mezelf beginnen schilderen terwijl ik een groep pelgrims aan ’t schilderen ben. En schilderend stel ik vast dat mijn zelfportret het contrast tussen HOME en HOMELESS alleen maar vergroot.

♪ Richard WAGNER, Pelgrimslied uit Tannhäuser, 1845