88 x 100 cm, acryl en olieverf op paneel

Op het einde van hun tocht zingen de pelgrims in de opera Tannhäuser van Wagner: “Beglückt darf nun dich, o Heimat, ich schauen…Verblijd mag ik nu eindelijk mijn thuisland aanschouwen…”.
Een prachtig koorlied dat mij spontaan doet denken aan de hoop en de verwachtingen van de stromen vluchtelingen van vandaag en dat tegelijkertijd de vraag oproept of wij voldoende samenhorigheid en solidariteit zullen kunnen opbrengen om die pelgrims van de eenentwintigste eeuw een thuisland te bieden.
Omdat ik die vraag niet kan beantwoorden, ben ik mezelf beginnen schilderen terwijl ik een groep pelgrims aan ’t schilderen ben. En schilderend stel ik vast dat mijn zelfportret het contrast tussen HOME en HOMELESS alleen maar vergroot.

♪ Richard WAGNER, Pelgrimslied uit Tannhäuser, 1845

Bij dit werk, Homeless, schreef de Nederlandse dichter Jacques Smeets in augustus 2024 het gedicht CONTRADICTIE.

Vluchten uit angst voor de bommenregen en een zekere dood
De schilder beweegt zijn penseel in vrijheid over het grote doek
Of is het de eigen angst die zich in diens ziel heeft gekerfd als pijn
Lang geleden maar nooit verdwenen uit het met dood doordrenkt hoofd
Wat is hier dé waarheid of zijn het twee waarheden in één
De een op de vlucht hunkerend naar vrijheid en leven
De ander in vrijheid en rust geïnspireerd en creatief schilderend op het doek
Ik weet het zeker hier is pijnlijk zichtbaar de uiting van een contradictie
Hier zijn twee beweringen die elkaar uitsluiten tegelijkertijd waar.

Jacques Smeets: https://www.dichterbijhetleven.nl