60 x 80 cm, acryl en olieverf op doek

Stillevens zijn van alle tijden. Van een met symboliek beladen ode aan de schoonheid en de vergankelijkheid evolueerde het genre binnen het brede veld van de plastische kunsten naar een compositie die vandaag vaak onze verhouding met de natuur in vraag stelt.
Voor dit werk heb ik me laten inspireren door het visuele klankgedicht Koyaanisqatsi dat in een regie van Godfrey Reggio en op muziek van Philip Glass zonder woorden weergeeft in welke dolgedraaide tijd wij leven: een apocalyptische uitbeelding van de invloed van het moderne menselijke leven op de wereld om ons heen.
In de taal van de Hopi-indianen betekent Koyaanisqatsi zoveel als ‘een leven dat niet meer in balans is’.
Wat kwetsbaar is heeft zorg nodig. Veel meer dan wij soms denken.

♪ Philip GLASS, Koyaanisqatsi, 1982