80 x 100 cm, olieverf op doek

Arvo Pärt heeft slechts een piano en een strijkorkest nodig om een klanklandschap te creëren dat mij de grenzen van tijd en genre doet vergeten. In Silentium, het tweede deel van zijn compositie Tabula Rasa , laat hij de muziek opbloeien uit de stilte en weer verdwijnen in het niets. En daartussenin schept hij een muzikaal universum waarin ik alles kan achterlaten wat mij bezwaart en waarin ik onbelemmerd kan reizen tot aan de rafelranden van mijn verbeelding.

In alle vrijheid ontsnappen aan de wereld om er opgeladen weer in thuis te komen.

Arvo Pärt, Silentium uit Tabula Rasa, 1977